ترجمه:

27- (سليمان) گفت: ما تحقيق مى‌كنيم ببينيم راست گفتى يا از دروغگويان هستى؟!.

28- اين نامه مرا ببر و بر آنها بيفكن سپس برگرد (و در گوشه‌اى توقف كن) ببين آنها چه عكس العملى نشان مى‌دهند.

29- (ملكه سبا) گفت: اى اشراف! نامه پر ارزشى به سوى من افكنده شده!.

30- اين نامه از سليمان است و چنين مى‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان ...

31- توصيه من اين است برترى جويى نسبت به من نكنيد و به سوى من آئيد در حالى كه تسليم حق هستيد.

32- (سپس) گفت: اى اشراف (و اى بزرگان) نظر خود را در اين امر مهم بازگو كنيد كه من هيچ كار مهمى را بدون حضور شما انجام نداده‌ام.

33- گفتند: ما داراى نيروى كافى و قدرت جنگى فراوان هستيم، ولى تصميم نهايى با تو است ببين چه دستور مى‌دهى؟

34- گفت: پادشاهان هنگامى كه وارد منطقه آبادى شوند آن را به فساد و تباهى مى‌كشند و عزيزان آنجا را ذليل مى‌كنند، (آرى) كار آنها همين گونه است.

35- و من (اكنون جنگ را صلاح نمى‌بينم) هديه گرانبهايى براى آنها مى‌فرستم تا ببينم فرستادگان من چه خبر مى‌آورند.

تفسير: پادشاهان ويرانگرند!

سليمان با دقت به سخنان هدهد گوش فرا داد، و در فكر فرو رفت، ممكن است بيشترين گمان سليمان اين بوده كه اين خبر راست است، و دليلى بر دروغى به اين بزرگى وجود ندارد، اما از آنجا كه مساله ساده‌اى نبود و با سرنوشت يك‌