معروف موسى بوده است و در بحث مشروحى كه در تفسير سوره اسراء آيه 101 داشتيم چنين نتيجه گرفتيم كه هفت معجزه ديگر عبارتند از:" طوفان"،" آفات گياهان"،" ملخ خوراكى"،" فزونى قورباغه"،" دگرگون شدن رنگ رود نيل به شكل خون" كه هر يك از اين پنج حادثه، به عنوان يك هشدار، دامن فرعونيان را مى‌گرفت، هنگامى كه در تنگنا قرار مى‌گرفتند دست به دامن موسى مى‌زدند تا رفع بلا كند.

و دو معجزه ديگر" خشكسالى" و" كمبود انواع ميوه‌ها" بود كه در آيه 130 سوره اعراف به آن اشاره شده است: وَ لَقَدْ أَخَذْنا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ‌:" ما آل فرعون را گرفتار خشكسالى و كمبود انواع ميوه‌ها كرديم، شايد بيدار شوند" (براى توضيح بيشتر در اين زمينه به جلد 12 صفحه 309 به بعد مراجعه نمائيد).

و مى‌دانيم اين تهمت تنها در مورد موسى ع نبود، بلكه متعصبان لجوج براى توجيه مخالفتهاى خود با انبياء و براى اينكه سدى بر سر راه ديگران ايجاد كنند تهمت سحر را مطرح مى‌نمودند كه خود نشان روشنى بر عظمت كار خارق- العاده آنها بود.

در حالى كه مى‌دانيم پيامبران مردانى وارسته و حق طلب و پارسا بودند و ساحران افرادى منحرف، مادى و واجد تمام صفاتى كه يك انسان" تزويرگر" دارد.

بعلاوه ساحران هميشه قدرت بر انجام كارهاى محدودى داشتند اما پيامبران كه محتواى دعوت و همچنين راه و رسم آنها بيانگر حقانيتشان بود و به گونه‌اى‌