در اينجا بار ديگر به موسى خطاب شد" اى موسى نترس كه رسولان در نزد من ترس و وحشتى ندارند" (يا مُوسى‌ لا تَخَفْ إِنِّي لا يَخافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ‌).

اينجا مقام قرب است، و حريم امن پروردگار قادر متعال، اينجا جايى نيست كه ترس و وحشتى وجود داشته باشد، يعنى اى موسى تو در حضور پروردگار بزرگ هستى، و حضور او ملازم با امنيت مطلق است!.

نظير اين تعبير را در سوره قصص آيه 31 نيز مى‌خوانيم: يا مُوسى‌ أَقْبِلْ وَ لا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ:" اى موسى نترس و برگرد كه تو در امنيتى".

در اينكه اين استثناء چگونه با جمله قبل ارتباط دارد دو نظر متفاوت از سوى مفسران ابراز شده است.

نخست اينكه در ذيل آيه گذشته محذوفى وجود دارد و آن اينكه: غير پيامبران در امان نيستند، سپس استثناء كرده مى‌گويد: مگر كسانى كه بعد از ظلم و گناه توبه و اصلاح كنند كه آنها نيز مشمول امنيت الهى هستند.

ديگر اينكه استثناء از خود جمله مزبور باشد و ظلم اشاره به ترك اولايى كه گاهى از پيامبران سرمى‌زند و با مقام عصمت منافات ندارد، يعنى اگر پيامبران ترك اولايى انجام دهند، آنها نيز در امنيت نيستند، و خداوند بر آنها سخت مى‌گيرد همانگونه كه درباره" آدم" و" يونس" در آيات قرآن آمده است.

مگر آن دسته از پيامبران كه به زودى متوجه ترك اولاى خويش شوند،