نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 407
شعله لحظه به لحظه پرفروغتر و درخت سبزتر و زيباتر مىگردد، نه حرارت آتش درخت
را مىسوزاند، و نه رطوبت درخت شعله آتش را خاموش مىكند! تعجب كرد، با شاخه كوچكى
كه در دست داشت، خم شد تا كمى از آن بگيرد، آتش به سوى او آمد، او وحشت كرد و عقب
رفت، گاه او به سوى آتش مىآمد و گاه آتش به سوى او، كه ناگهان ندايى برخاست و
بشارت وحى به او داده شد.
منظور اين است آن قدر موسى به آتش نزديك شد كه با جمله" مَنْ فِي النَّارِ"
تناسب پيدا كرد.
تفسير سومى كه براى اين جمله گفتهاند اين است كه منظور از" مَنْ فِي النَّارِ"
نور خدا است كه در شعله آتش خودنمايى مىكرد، و منظور از" من حولها"
موسى است كه نزديكى آن قرار داشت، ولى در هر صورت براى اينكه توهمى در مورد"
جسميت" خداوند در اينجا پيدا نشود، در آخر آيه جمله" سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ" آمده كه منزه بودن خدا را از هر گونه عيب و نقص و
جسميت و عوارض جسم، روشن مىسازد.
***
بار ديگر ندايى برخاست و موسى را مخاطب ساخته گفت:" اى موسى من
خداوند عزيز و حكيمم" (يا مُوسى
إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ).
اين جمله براى اين بود كه هر گونه شك و ترديد از موسى، بر طرف شود، و بداند كه
اين خداوند عالميان است كه با او سخن مىگويد نه شعله آتش يا درخت.، خداوندى
كه" شكست ناپذير" و" صاحب حكمت و تدبير" است.
اين تعبير در حقيقت مقدمهاى است براى بيان معجزهاى كه در آيه بعد مىآيد،
چرا كه اعجاز از اين دو صفت پروردگار سرچشمه مىگيرد،" قدرت" و"
حكمت" او، ولى قبل از آنكه به آيه بعد برسيم اين سؤال در اينجا مطرح است كه
موسى از كجا يقين پيدا كرد كه اين ندا، نداى الهى است و نه غير آن.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 407