ترجمه:

7- به خاطر بياور هنگامى را كه موسى به خانواده خود گفت: من آتشى از دور ديدم (همين جا توقف كنيد) من به زودى خبرى براى شما مى‌آورم يا شعله آتشى تا گرم شويد.

8- هنگامى كه نزد آتش آمد ندايى برخاست كه مبارك باد آن كس كه در آتش است و كسى كه در اطراف آن است!، و منزه است خداوندى كه پروردگار جهانيان است.

9- اى موسى! من خداوند عزيز و حكيم.

10- و عصايت را بيفكن، هنگامى كه آن را مشاهده كرد ديد (با سرعت) همچون مارهاى كوچك به هر سو مى‌دود (ترسيد و) به عقب برگشت و حتى پشت سر خود را نگاه نكرد، اى موسى! نترس، كه رسولان در نزد من نمى‌ترسند.

11- مگر كسى كه ستم كند، سپس بدى را به نيك تبديل نمايد كه (توبه او را مى‌پذيرم و) من غفور و رحيمم.

12- و دستت را در گريبانت داخل كن هنگامى كه خارج مى‌شود نورانى و درخشنده است بى آنكه عيبى در آن وجود داشته باشد، اين در زمره معجزات نه‌گانه‌اى است كه تو با آنها به سوى فرعون و قومش فرستاده مى‌شوى كه آنها قومى فاسق و طغيانگرند.

13- و هنگامى كه آيات روشنى بخش ما به سراغ آنها آمد، گفتند، اين سحرى است آشكار.

14- و آن را از روى ظلم و سركشى انكار كردند در حالى كه در دل به آن يقين داشتند.

تفسير: موسى اينجا به اميد قبسى مى‌آيد!

چنان كه گفتيم در اين سوره، بعد از بيان اهميت قرآن، گوشه‌اى از سرگذشت پنج تن از پيامبران بزرگ و قوم آنها به ميان آمده است، و وعده پيروزى مؤمنان‌