آلودگى در نظر آنها پاكى، زشتيها نزد آنها زيبا، پستيها افتخار، و بدبختيها و سيه‌روزيها سعادت و پيروزى محسوب مى‌شود.

آرى چنين است حال كسانى كه در طريق غلط گام مى‌نهند و بر آن ادامه مى‌دهند، واضح است وقتى انسان كار زشت و نادرستى را انجام داد تدريجا قبح و زشتيش در نظر او كم مى‌شود، و به آن عادت مى‌كند، پس از مدتى كه به آن خو گرفت، توجيهاتى براى آن مى‌تراشد، كم كم به صورت زيبا و حتى به عنوان يك وظيفه در نظرش جلوه مى‌كند، و چه بسيارند افراد جنايتكار و آلوده‌اى كه به راستى به اعمال خود افتخار مى‌كنند و آن را نقطه مثبتى مى‌شمرند.

اين دگرگونى ارزشها، و بهم ريختن معيارها در نظر انسان، كه نتيجه‌اش سرگردان شدن در بيراهه‌هاى زندگى است از بدترين حالاتى است كه به يك انسان دست مى‌دهد.

جالب اينكه در آيه مورد بحث و يكى ديگر از آيات قرآن (انعام- 108) اين" تزيين" به" خدا" نسبت داده شده است، در حالى كه در هشت مورد به" شيطان"، و در ده مورد به صورت فعل مجهول (زين) آمده است، و اگر درست بينديشيم همه بيانگر يك واقعيت است.

اما اينكه به خدا نسبت داده شده است به خاطر آنست كه او" مسبب الاسباب" در عالم هستى است، و هر موجودى تاثيرى دارد به خدا منتهى مى‌شود، آرى اين خاصيت را خداوند در تكرار عمل قرار داده كه انسان تدريجا به آن خو مى‌گيرد، و حس تشخيص او دگرگون مى‌شود، بى آنكه مسئوليت انسان از بين برود و يا براى خدا ايراد و نقصى باشد (دقت كنيد).

و اگر به شيطان يا هواى نفس نسبت داده شود به خاطر اين است كه عامل نزديك و بدون واسطه، آنها هستند.

و اگر گاه به صورت فعل مجهول آمده اشاره به اين است كه طبيعت عمل‌