226- و سخنانى مى‌گويند كه عمل نمى‌كنند! 227- مگر كسانى كه ايمان آورده‌اند و عمل صالح انجام مى‌دهند و ياد خدا بسيار مى‌كنند و به هنگامى كه مورد ستم واقع مى‌شوند به دفاع از خويشتن (و مؤمنان) برمى‌خيزند (و از ذوق شعرى خود كمك مى‌گيرند) و بزودى آنها كه ستم كردند مى‌دانند كه بازگشت‌شان به كجاست.

تفسير: پيامبر (ص) شاعر نيست‌

آيات فوق كه آخرين آيات سوره شعراء است، بار ديگر به بحث آيات قبل پيرامون تهمت دشمنان به پيامبر ص درباره اينكه قرآن القائات شياطين است بازمى‌گردد و با بيانى رسا و كوبنده مجددا به آنها پاسخ مى‌دهد.

مى‌گويد:" آيا به شما خبر بدهم شياطين بر چه كسى نازل مى‌شوند"؟! (هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلى‌ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطِينُ‌).

كوتاه سخن اينكه القائات شيطانى، نشانه‌هاى روشنى دارد كه با آن نشانه‌ها مى‌توان آن را بازشناخت، شيطان وجودى است ويرانگر و موذى و مخرب‌

[1]" افاك" از ماده" افك" (بر وزن پلك) به معنى دروغ بزرگ است، بنا بر اين" افاك" به معنى كسى است كه فراوان دروغهاى بزرگ مى‌گويد، و" اثيم" از ماده" اثم" (بر وزن اسم) در اصل به معنى كارى است كه انسان را از ثواب به تاخير مى‌اندازد و معمولا به معنى گناه به كار مى‌رود، بنا بر اين" اثيم" يعنى گنهكار.