[سوره الشعراء (26): آيات 213 تا 220]

فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213) وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (214) وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (215) فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِي‌ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ (216) وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217)

الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ (218) وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (220)

ترجمه:

213- هيچ معبودى را با خداوند مخوان كه از معذبين خواهى بود.

214- خويشاوندان نزديكت را انذار كن.

215- و بال و پر خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مى‌كنند بگستر.

216- اگر آنان نافرمانى تو كنند، بگو: من از كار شما بيزارم.

217- و بر خداوند عزيز و رحيم توكل نما.

218- همان كسى كه تو را به هنگامى كه (براى عبادت) برمى‌خيزى مى‌بيند.

219- و حركت تو را در ميان سجده كنندگان مشاهده مى‌كند.

220- او است خداى شنوا و دانا.