منطق و استدلال نبودند، بلكه آنها را با تهديدهاى تكان دهنده و كوبنده مواجه مى‌كند، و آينده شوم و دردناك آنها را در برابر چشمشان مجسم مى‌سازد، كه گاه اين منطق براى اين گونه افراد مؤثرتر است.

نخست مى‌گويد:" ما براى كسى كه قيامت را انكار كند آتش سوزانى مهيا كرده‌ايم" (وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً) [1]

در اين آيه تعبيرات متعدد گويايى است كه از شدت اين عذاب الهى خبر مى‌دهد:

1- نمى‌گويد آنها آتش دوزخ را از دور مى‌بينند، بلكه مى‌گويد آتش آنها را مى‌بيند، گويى چشم و گوش دارد، چشم بر راه دوخته و انتظار اين گنهكاران را مى‌كشد! 2- نياز به اين ندارد كه آنها نزديك آن شوند تا به هيجان درآيد، بلكه از فاصله دور- كه طبق بعضى از روايات يك سال راه است- از خشم فرياد مى‌زند.

3- از اين آتش سوزان توصيف به" تغيظ" شده است، و آن عبارت از حالتى است كه انسان خشم خود را با نعره و فرياد آشكار مى‌سازد.

4- براى آتش دوزخ،" زفير" قائل شده يعنى شبيه آن حالتى كه انسان نفس را در سينه فرو مى‌برد، آن چنان كه دنده‌ها به طرف بالا رانده مى‌شوند و اين‌

[1]" سعيرا" از ماده" سعر" (بر وزن قعر) به معنى شعله‌ور شدن آتش است بنا بر اين سعير به آتش شعله‌ور و دامنه‌دار و سوزان گفته مى‌شود.