در فارسى از آن به" بيشه" تعبير مى‌كنيم، سرزمينى كه نزديك" مدين" قرار داشت به خاطر داشتن آب و درختان زياد" ايكه" نام گرفت، قرائن نشان مى‌دهد كه آنها زندگى مرفه، و ثروت فراوان داشتند، و شايد به همين دليل غرق غرور و غفلت بودند!

در حقيقت دعوت شعيب از همان نقطه شروع شد كه ساير پيامبران مى‌كردند دعوت به تقوى و پرهيزگارى كه ريشه و خمير مايه همه برنامه‌هاى اصلاحى و دگرگونيهاى اخلاقى و اجتماعى است.

قابل توجه اينكه در اين داستان تعبير" اخوهم" كه در داستان صالح و هود و نوح و لوط آمده بود ديده نمى‌شود، شايد به خاطر اينكه شعيب اصلا اهل مدين بود و تنها با مردم آنجا خويشاوندى داشت نه با مردم" ايكه" لذا در سوره هود آيه 84 هنگامى كه فقط سخن از" مدين" مى‌گويد اين تعبير آمده است: وَ إِلى‌ مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً ولى چون در آيه مورد بحث سخن از اصحاب" ايكه" است و آنها با شعيب خويشاوندى نداشتند لذا اين تعبير ذكر نشده است.