[سوره الشعراء (26): آيات 160 تا 166]

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَ لا تَتَّقُونَ (161) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ (163) وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى‌ رَبِّ الْعالَمِينَ (164)

أَ تَأْتُونَ الذُّكْرانَ مِنَ الْعالَمِينَ (165) وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ (166)

ترجمه:

160- قوم لوط فرستادگان (خدا) را تكذيب كردند.

161- هنگامى كه برادرشان لوط به آنها گفت" آيا تقوى پيشه نمى‌كنيد؟" 162- من براى شما رسول امينى هستم.

163- تقوى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نمائيد.

164- من از شما اجرى نمى‌خواهم اجر من فقط بر پروردگار عالميان است.

165- آيا در ميان جهانيان، شما به سراغ جنس ذكور مى‌رويد؟ (اين زشت و ننگين نيست؟).

166- و همسرانى را كه خدا براى شما آفريده است رها مى‌كنيد؟ شما قوم تجاوزگرى هستيد.