(قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ‌).

گذشته آنها هر چه بوده گذشته، مهم امروز است كه دعوت رهبر الهى را" لبيك" گفته‌اند و در مقام خودسازى برآمده و قلب و دل خود را در اختيار حق گذاشته‌اند.

از اين سخن ضمنا استفاده مى‌شود كه آنها مى‌خواستند علاوه بر مساله تهيدستى اين گروه از مؤمنان را به سوء سابقه اخلاقى و عملى متهم سازند، در حالى كه معمولا فساد و آلودگى در طبقات مرفه به درجات بيشتر است، آنها هستند كه همه رقم وسائل فساد در اختيار دارند و مست مقام و مالند و كمتر خدا را بنده‌اند! ولى نوح بى آنكه در اين مساله با آنها گلاويز شود، مى‌گويد من از آنها چيز بدى سراغ ندارم و اگر هم چنين باشد كه شما مى‌گوئيد حسابشان با خدا است!

اين جمله در حقيقت پاسخ به درخواست ضمنى اين ثروتمندان مغرور است كه از نوح خواسته بودند اين گروه را از خود براند و طرد كند، تا نزد او حاضر شوند!