ترجمه:

105- قوم نوح رسولان را تكذيب كردند.

106- هنگامى كه برادرشان نوح به آنها گفت، آيا تقوى پيشه نمى‌كنيد؟

107- من براى شما رسول امينى هستم.

108- تقواى الهى پيشه كنيد، و مرا اطاعت نمائيد.

109- من هيچ مزدى در برابر اين دعوت از شما نمى‌خواهم، اجر من تنها بر پروردگار عالميان است.

110- بنا بر اين تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نمائيد.

111- گفتند آيا ما به تو ايمان بياوريم در حالى كه افراد پست و بى ارزش از تو پيروى كرده‌اند؟! 112- (نوح) گفت، من چه مى‌دانم آنها چه كارى داشته‌اند.

113- حساب آنها تنها بر پروردگار من است، اگر شما مى‌فهميديد؟

114- و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم كرد.

115- من تنها انذار كننده آشكارى هستم.

تفسير: اى نوح! چرا بى سر و پاها گرد تو را گرفته‌اند؟

قرآن بعد از پايان ماجراى ابراهيم و گفتگوهايش با قوم گمراه سخن از قوم نوح به عنوان يك ماجراى آموزنده ديگر به ميان مى‌آورد، و لجاجت و سرسختى و بى شرمى آنها را با عاقبت دردناكشان ضمن چند آيه بازگو مى‌كند.

نخست مى‌گويد:" قوم نوح، رسولان را تكذيب كردند" (كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ‌) [1]

[1] مؤنث بودن" كذبت" به خاطر اين است كه قوم به معنى" جماعت" است و جماعت تانيث لفظى دارد، بعضى نيز گفته‌اند" قوم" ذاتا كلمه مؤنثى است زيرا در مصغر آن" قويمة" گفته مى‌شود (اولى را طبرسى در مجمع البيان و دومى را فخر رازى در تفسيرش بيان كرده است) ولى آلوسى در روح المعانى مى‌گويد: لفظ قوم هم به صورت مذكر هم به صورت مؤنث استعمال مى‌شود.