نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 257
هم در عالم تكوين هدايت كرده و وسائل حيات مادى و معنوى در اختيارم گذارده، و
هم در عالم تشريع، وحى و كتاب آسمانى، براى من فرستاده است.
ذكر كلمه" فاء" بعد از آفرينش، اشاره به اين است كه هدايت از خلقت
جدا نيست و دوش به دوش آن، همه جا پيش مىرود، و جمله" يهدين" كه به
صورت" فعل مضارع" آمده است دليل روشنى بر استمرار هدايت و نياز انسان به
او در تمام عمر است.
گويى ابراهيم ع با اين سخن، بيانگر اين حقيقت است كه من از لحظه خلقتم، هميشه
با او بودهام و در همه حال با اويم، حضور او را در زندگى خود احساس مىكنم، او
دوستى است كه رشتهاى در گردنم افكنده و مىبرد هر جا كه خاطر خواه او است!
***
پس
از بيان نخستين مرحله ربوبيت، يعنى هدايت بعد از آفرينش، به نعمتهاى مادى پرداخته
مىگويد:" او كسى است كه مرا غذا مىدهد و سيراب مىكند" (وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ).
آرى من همه نعمتها را از او مىبينم، پوست و گوشت من، آب و غذاى من، همه از
بركات او است.
***
نه تنها در حالت صحتم مشمول نعمتهاى اويم، بلكه" هنگامى كه بيمار شوم
او است كه مرا شفا مىدهد" (وَ إِذا مَرِضْتُ
فَهُوَ يَشْفِينِ).
با اينكه بيمارى نيز گاهى از ناحيه او است، اما براى رعايت ادب در سخن آن را
به خود نسبت مىدهد.
***
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 257