تسلى خاطر پيامبر ص و مؤمنان اندك در آن ايام باشد، و هم هشدارى به همه دشمنان حق و مستكبران.

لذا به دنبال داستان عبرت‌انگيز موسى و فرعون به سرگذشت الهام بخش ابراهيم ع و مبارزاتش با مشركان مى‌پردازد، و اين مطلب را از گفتگوى ابراهيم به عمويش آذر و قوم گمراه آغاز مى‌كند [1] نخست مى‌گويد:" خبر ابراهيم را بر آنها بخوان" (وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْراهِيمَ‌).

مسلما ابراهيم مى‌دانست آنها چه مى‌پرستند هدفش اين بود كه آنها را به سخن در آورد و به كار خود اعتراف كنند، ضمنا تعبير به" ما" (چه چيز) بيانگر يك نوع تحقير است.

اين تعبير نشان مى‌دهد كه آنها نه تنها احساس شرمندگى از كار خود نداشتند بلكه بسيار به كار خود افتخار مى‌كردند كه بعد از جمله نعبد اصناما (ما بتهايى را

[1] كرارا گفته‌ايم كه واژه" اب" در لغت عرب، و در قرآن مجيد گاه به پدر اطلاق شده و گاه به عمو، و در اينجا معنى دوم است (براى توضيح بيشتر به جلد 5 صفحه 303 به بعد مراجعه فرمائيد).