اول بازگردند. اين استثناء در قانون عليت نيست، بلكه اعتراف به تاثير علل غير عادى مى‌باشد كه براى ما- با معلومات محدودى كه داريم- ناشناخته است.

3- در عين قدرت رحيم است‌

اين نكته نيز قابل دقت است آخرين آيه مورد بحث كه يك نوع نتيجه‌گيرى از مجموع كار موسى و فرعون و پيروزى لشكر حق و نابودى لشكر باطل است خداوند را به" عزت" و" رحمت" توصيف مى‌كند، اولى اشاره به شكست‌ناپذيرى قدرت او است و دومى وسعت رحمتش را نسبت به همه بندگان مى‌رساند، و مخصوصا" عزيز" را بر" رحيم" مقدم داشته، تا اين توهم پيش نيايد كه رحمتش از موضع ضعف است، بلكه در عين قدرت رحيم است.

البته بعضى از مفسران معتقدند كه توصيف به عزت اشاره به شكست دشمنان و توصيف به رحمت اشاره به پيروزى دوستان او است، ولى هيچ مانعى ندارد كه هر دو صفت شامل هر دو گروه گردد، چرا كه همه از رحمتش استفاده مى‌كنند حتى گناهكاران و همه از سطوتش بيمناكند حتى نيكوكاران!