به آنها نشان داد، و حتى خداوند مردم مصر را سالها به قحطى و خشكسالى مبتلا ساخت تا آنها كه شايسته بيدارى‌اند بيدار شوند (شرح بيشتر در اين زمينه را در جلد ششم تفسير نمونه صفحه 313 به بعد مطالعه فرمائيد).

هنگامى كه موسى ع حجت را بر آنها تمام كرد، و صفوف مؤمنان و منكران مشخص شد، دستور كوچ كردن بنى اسرائيل به موسى داده شد، آيات مورد بحث اين صحنه را مجسم مى‌سازد.

نخست مى‌گويد:" ما به موسى وحى فرستاديم كه شبانه بندگان مرا كوچ ده، و (از مصر) خارج كن و آنها شما را تعقيب خواهند كرد" (وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ مُوسى‌ أَنْ أَسْرِ بِعِبادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ‌).

اين يك برنامه الهى است كه شما شبانه حركت كنيد و آنها نيز آگاه شوند و به تعقيب شما بپردازند و آنچه بايد در اين ميان بشود، بشود.

تعبير" عبادى" (بندگان من) با اينكه قبل از آن جمله" اوحينا" (وحى فرستاديم) به صورت جمع آمده براى بيان نهايت محبت خدا به بندگان با ايمان است.

اما بديهى است حركت يك گروه با اين عظمت، چيزى نيست كه بتوان آن را براى مدت زيادى پنهان نگه داشت، به زودى جاسوسان فرعون، مطلب را به او گزارش دادند، و چنان كه قرآن مى‌گويد:" فرعون ماموران به شهرها فرستاد تا نيرو جمع كنند" (فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ‌).

البته در شرائط آن روز، رسيدن پيام فرعون به همه شهرهاى مصر، زمان‌