و چنين است راه و رسم جباران.

اين مغرور سركش حاضر نبود حتى نام پروردگار يا نام موسى را بر زبان جارى كند، بلكه تنها با ضمير" له" كه در اينجا به منظور تحقير است اكتفاء مى‌كرد.

ولى فرعون به اين هم قناعت نكرد، و دو جمله ديگر گفت تا هم موقعيت خويش را به پندار خود تثبيت كند، و هم جلو افكار بيدار شده مردم را سد نمايد و بار ديگر به خواب فرو برد:

نخست ساحران را متهم ساخت كه اين يك تبانى و توطئه قبلى است كه ميان شما و موسى صورت گرفته، توطئه‌اى است بر ضد تمام مردم مصر! گفت:" او بزرگ و استاد شما است كه به شما سحر آموخته، و شما همگى سخر را از مكتب او فرا گرفته‌ايد"! (إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ).

شما با قرار قبلى اين صحنه‌سازى را به وجود آورده‌ايد تا ملت بزرگ مصر را گمراه سازيد و زير سيطره حكومت خود درآوريد!، شما مى‌خواهيد صاحبان اصلى اين كشور را از شهر و ديارشان آواره كنيد و بردگان را بجاى آن بنشانيد.

اما من به شما اجازه نخواهم داد كه در اين توطئه پيروز شويد، من اين توطئه را در نطفه خفه مى‌كنم!" به زودى خواهيد دانست شما را چنان مجازاتى مى‌كنم كه درس عبرتى براى همگان گردد، دستها و پاهاى شما را به طور مختلف قطع مى‌كنم (دست راست و پاى چپ يا دست چپ و پاى راست) و همگى را بدون استثناء به دار مى‌آويزم"! (فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ‌).

يعنى نه تنها همه شما را به قتل مى‌رسانم بلكه قتلى توأم با زجر و شكنجه آنهم در ملا عام و بر فراز درختان بلند نخل، زيرا بريدن دست و پا به طور مخالف سبب مى‌شود كه احتمالا انسان ديرتر بميرد و زجر و شكنجه بيشتر شود.