[سوره الشعراء (26): آيات 38 تا 42]

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (38) وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ (39) لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كانُوا هُمُ الْغالِبِينَ (40) فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ (41) قالَ نَعَمْ وَ إِنَّكُمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ (42)

ترجمه:

38- سرانجام ساحران براى وعده‌گاه روز معينى جمع‌آورى شدند.

39- و به مردم گفته شد آيا شما نيز (در اين صحنه) اجتماع مى‌كنيد.

40- تا اگر ساحران پيروز شوند ما از آنان پيروى كنيم.

41- هنگامى كه ساحران آمدند، به فرعون گفتند: آيا اگر پيروز شويم پاداش مهمى خواهيم داشت؟

42- گفت آرى، و شما در اين صورت از مقربان خواهيد بود!

تفسير: ساحران از همه جا گرد آمدند

در اين آيات صحنه ديگرى از اين داستان پر ماجرا نشان داده مى‌شود: