آن را بياورند، بنا بر اين عجزشان دليل بر دروغشان و دروغشان دليل بر ظلمشان است.

بنا بر اين جمله كوتاه" فَقَدْ جاؤُ ظُلْماً وَ زُوراً" پاسخى است رسا و گويا در برابر ادعاهاى بى اساس آنان.

واژه" زور" (بر وزن كور) در اصل از" زور" (بر وزن غور) به معنى قسمت بالاى سينه، گرفته شده، سپس به هر چيز كه از حد وسط متمايل شود، اطلاق گرديده و از آنجا كه" دروغ" از حق منحرف شده و به باطل گرائيده به آن زور مى‌گويند.

او در واقع از خود چيزى ندارد، نه علم و دانشى و نه ابتكارى، تا چه رسد به وحى و نبوت، او از جمعى كمك گرفته و مشتى از افسانه‌هاى كهن را گردآورى نموده و نام آن را وحى و كتاب آسمانى گذارده است.

او براى رسيدن به اين مقصد، همه روز از ديگران بهره‌گيرى مى‌كند" و اين كلمات هر صبح و شام بر او املا مى‌شود"! (فَهِيَ تُمْلى‌ عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا).

او در مواقعى كه مردم كمتر در صحنه حضور دارند، يعنى به هنگام صبح و هنگام شام براى منظور خود كمك مى‌گيرد.

اين سخن در حقيقت تفسير و توضيحى است بر تهمتهايى كه در آيه قبل از آنها نقل شده بود.

آنها در اين چند جمله كوتاه مى‌خواستند، چند نقطه ضعف بر قرآن تحميل كنند: