[سوره الشعراء (26): آيات 16 تا 22]

فَأْتِيا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ (16) أَنْ أَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ (17) قالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18) وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْكافِرِينَ (19) قالَ فَعَلْتُها إِذاً وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّينَ (20)

فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (21) وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرائِيلَ (22)

ترجمه:

16- به سراغ فرعون برويد و بگوئيد ما فرستاده پروردگار جهانيان هستيم.

17- بنى اسرائيل را با ما بفرست.

18- (فرعون) گفت: آيا ما تو را در كودكى در ميان خود پرورش نداديم؟ و سالهايى از عمرت را در ميان ما نبودى؟

19- و (سرانجام) آن كارت را (كه نمى‌بايست انجام دهى) انجام دادى (و يك نفر از ما را كشتى) و تو از كافران بودى! 20- (موسى) گفت: من آن كار را انجام دادم در حالى كه از بيخبران بودم.