آيه‌ إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً ... فرمود:" منظور طغيانگران بنى اميه هستند كه به هنگام قيام مهدى ع آيه آسمانى مى‌بينند و در برابر آن ناچار به تسليم مى‌شوند" [1] روشن است كه منظور از اين روايات، بيان مصداقى از مفهوم وسيع آيه است كه سرانجام به هنگام ظهور حضرت مهدى ع رهبر حكومت جهانى، تمام حكومتهاى ظلم و جور كه خط بنى اميه را ادامه مى‌دهند به حكم اجبار در برابر قدرت مهدى و حمايتهاى الهى او سر تسليم فرود مى‌آورند.

ولى چنان كه قبلا نيز اشاره كرده‌ايم اساس اين بحث به هيچوجه نمى‌تواند منطقى بوده باشد، و به نظر مى‌رسد كه زمامداران آن زمان از بنى اميه و بنى عباس در دامن زدن به اينگونه بحثهاى انحرافى كه افكار مسلمانان را از مسائل مهم و جدى منحرف مى‌ساخته دخالت داشته‌اند، آنها اين مسائل را به عنوان سرگرم ساختن علماى اسلام و ادامه حكومت خودكامه خود مى‌خواستند.

زيرا اگر منظور از" كلام اللَّه" همان محتواى قرآن است كه آن از ازل در علم خدا بوده و خدا از همه آن آگاهى داشته است، و اگر منظور نزول وحى است و كلمات و حروف قرآن مسلما حادث است، بنا بر اين در يك صورت قديم بودن و در يك صورت حادث بودن قطعى است و جاى بحث و گفتگو نيست. جامعه اسلامى مخصوصا علماء و دانشمندان بايد بيدار باشند و گرفتار بحثهاى انحرافى كه به دست جباران و دشمنان ايجاد شده است نگردند.

[1] تفسير" الميزان" و" نور الثقلين" ذيل آيات مورد بحث.