باقر ع نقل شده: از آن حضرت سؤال كردند:

كثرة القراءة افضل او كثرة الدعاء؟:

" آيا بسيار تلاوت قرآن كردن افضل است يا بسيار دعا نمودن"؟

امام در پاسخ فرمود:

كثرة الدعا افضل و قرء هذه الاية:

" بسيار دعا كردن افضل است و سپس آيه فوق را تلاوت فرمود" [1]

نكته: دعا راه خودسازى و خداشناسى‌

مى‌دانيم در آيات قرآن و روايات اسلامى اهميت زيادى به مساله دعا داده شده كه نمونه آن آيه فوق بوده ولى ممكن است قبول اين امر براى بعضى در ابتدا سنگين باشد كه دعا كردن كار بسيار آسانى است و از همه كس ساخته است، و يا قدم را از اين فراتر نهند و بگويند دعا كار افراد بيچاره است! اين كه اهميتى ندارد!.

ولى اشتباه از اينجا ناشى مى‌شود كه دعا را خالى و برهنه از شرائطش مى‌نگرند در حالى كه اگر شرائط خاص دعا در نظر گرفته شود اين حقيقت به وضوح ثابت مى‌شود كه دعا وسيله مؤثرى است براى خودسازى و پيوند نزديكى است ميان انسان و خدا.

نخستين شرط دعا شناخت كسى است كه انسان او را مى‌خواند.

شرط ديگر شستشوى قلب و دل، و آماده ساختن روح براى تقاضاى از او است، چرا كه انسان هنگامى كه به سراغ كسى مى‌رود بايد آمادگى لقاى او را

[1]" تفسير صافى" ذيل آيه مورد بحث- اين روايت را تفاسير ديگر نيز با كمى تفاوت نقل كرده‌اند. روايات ديگرى كه بعضى از امالى شيخ و بعضى از تفسير على بن ابراهيم ذيل آيه مورد بحث نقل شده نيز شاهد تفسير فوق است.