آبى كه انسان از چشمه براى نوشيدن برمى‌گيرد) سپس به قسمتهاى فوقانى ساختمان و طبقات بالاى منازل اطلاق شده است، و در اينجا كنايه از برترين منزلگاههاى بهشت است.

و از آنجا كه" عباد الرحمن" با داشتن اين اوصاف در صف اول مؤمنان قرار دارند درجه بهشتى آنان نيز بايد برترين درجات باشد.

قابل توجه اينكه مى‌گويد: اين مقام عالى به خاطر اين به آنها داده مى‌شود كه در راه خدا صبر و استقامت به خرج دادند، ممكن است چنين تصور شود كه اين وصف ديگرى از اوصاف آنان است، ولى در حقيقت اين وصف تازه‌اى نيست بلكه ضامن اجراى تمام اوصاف گذشته است، مگر بندگى پروردگار، مبارزه با طغيان شهوات، ترك شهادت زور، قبول تواضع و فروتنى، و غير اين صفات بدون صبر و استقامت، امكان پذير است؟

اين بيان انسان را به ياد حديث معروف امير مؤمنان على ع مى‌اندازد كه مى‌فرمايد:

و الصبر من الايمان كالرأس من الجسد:

" صبر و استقامت نسبت به ايمان همچون سر است نسبت به تن" كه بقاى تن با بقاى سر است چرا كه مقام فرماندهى تمام اعضاء در مغز انسان قرار دارد.

بنا بر اين صبر در اينجا مفهوم وسيعى دارد كه شكيبايى و استقامت در برابر مشكلات راه اطاعت پروردگار و جهاد و مبارزه با هوسهاى سركش و ايستادگى در مقابل عوامل گناه همه در آن جمع است و اگر در بعضى از اخبار تنها به فقر و محروميت مالى تفسير شده مسلما از قبيل بيان مصداق است.

سپس اضافه مى‌كند:" در آن غرفه‌هاى بهشتى با تحيت و سلام روبرو مى‌شوند" (وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً).

بهشتيان به يكديگر تحيت و سلام مى‌گويند و فرشتگان به آنها، و از همه بالاتر خداوند به آنها سلام و تحيت مى‌گويد، چنان كه در آيه 58 سوره يس‌