5- و گفتند اين همان افسانه‌هاى پيشينيان است كه وى آن را رونويس كرده، و هر صبح و شام بر او املا مى‌شود.

6- بگو: كسى آن را نازل كرده است كه اسرار آسمانها و زمين را مى‌داند، او غفور و رحيم بوده و هست.

تفسير: تهمتهاى رنگارنگ.

اين آيات در حقيقت دنباله‌اى است براى بحثى كه در آيات گذشته در مورد مبارزه با شرك و بت پرستى، و سپس ادعاهاى بى پايه بت پرستان در باره بتها، و اتهاماتشان درباره قرآن و شخص پيامبر ص آمده است.

آيه نخست مشركان را در واقع به محاكمه مى‌كشد و براى برانگيختن و جدان آنها، با منطقى روشن و ساده و در عين حال قاطع و كوبنده سخن مى‌گويد مى‌فرمايد:" آنها خدايانى غير از پروردگار عالم كه اوصافش قبلا گذشت، انتخاب كردند، خدايانى كه مطلقا خالق چيزى نيستند، بلكه خودشان مخلوقند" (وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لا يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَ هُمْ يُخْلَقُونَ‌).

معبود حقيقى، خالق عالم هستى است، در حالى كه آنها درباره بتها چنين ادعايى را نداشتند بلكه آنها را" مخلوق" خدا مى‌دانستند.

وانگهى انگيزه آنها براى پرستش بتها چه مى‌تواند باشد؟" بتهايى كه حتى مالك سود و زيان خود و مالك مرگ و حيات و رستاخيز خويش نيستند" تا چه رسد به ديگران (وَ لا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ لا يَمْلِكُونَ مَوْتاً وَ لا حَياةً وَ لا نُشُوراً).

اصولى كه براى انسان اهميت دارد همين پنج امر است: مساله سود و زيان و مرگ و زندگى و رستاخيز.

براستى اگر كسى مالك اصلى اين امور نسبت به ما باشد شايسته پرستش‌