يازدهمين ويژگى اين مؤمنان راستين آن است كه توجه خاصى به تربيت فرزند و خانواده خويش دارند و براى خود در برابر آنها مسئوليت فوق العاده‌اى قائلند" آنها پيوسته از درگاه خدا مى‌خواهند و مى‌گويند پروردگارا از همسران و فرزندان ما كسانى قرار ده كه مايه روشنى چشم ما گردد"! (وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ‌).

بديهى است منظور اين نيست كه تنها در گوشه‌اى بنشينند و دعا كنند، بلكه دعا دليل شوق و عشق درونيشان بر اين امر است، و رمز تلاش و كوشش.

مسلما چنين افرادى آنچه در توان دارند در تربيت فرزندان و همسران و آشنايى آنها به اصول و فروع اسلام و راههاى حق و عدالت، فروگذار نمى‌كنند و در آنجا كه دستشان نمى‌رسد دست به دامن لطف پروردگار مى‌زنند و دعا مى‌كنند اصولا هر دعاى صحيحى بايد اين گونه باشد، به مقدار توانايى تلاش كردن و خارج از مرز توانايى دعا نمودن.

" قرة عين" معادل نور چشم است كه در فارسى مى‌گوئيم، كنايه از كسى كه مايه سرور و خوشحالى است اين تعبير در اصل از كلمه قر (بر وزن حر) گرفته شده كه به معنى سردى و خنكى است، و از آنجا كه معروف است (و بسيارى از مفسران به آن تصريح كرده‌اند) اشگ شوق همواره خنك، و اشكهاى غم و اندوه داغ و سوزان است، لذا قرة عين به معنى چيزى است كه مايه خنك شدن چشم انسان مى‌شود، يعنى اشك شوق از ديدگان او فرو مى‌ريزد، و اين كنايه زيبايى است از سرور و شادمانى‌

[1]

[1] شاهد اين سخن شعرى است كه قرطبى در تفسيرش از يكى از شعراى عرب نقل كرده است:

" ديروز چشمان خنكى داغ و سوزان شد* ولى امروز چشمهايى خنك شد كه اشكش ريزان است"!