[سوره الفرقان (25): آيات 72 تا 76]

وَ الَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً (72) وَ الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَ عُمْياناً (73) وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً (74) أُوْلئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ يُلَقَّوْنَ فِيها تَحِيَّةً وَ سَلاماً (75) خالِدِينَ فِيها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً (76)

ترجمه:

72- آنها كسانى هستند كه شهادت به باطل نمى‌دهند (و در مجالس باطل شركت نمى‌كنند) و هنگامى كه با لغو و بيهودگى برخورد كنند بزرگوارانه از آن مى‌گذرند.

73- آنها كسانى هستند كه هر گاه آيات پروردگارشان به آنها گوشزد شود كر و كور روى آن نمى‌افتند! 74- آنها كسانى هستند كه مى‌گويند پروردگارا از همسران و فرزندان ما، مايه روشنى چشم ما قرار ده و ما را پيشواى پرهيزگاران بنما!