نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 150
پرداخته مىگويد" آنها كسانى هستند كه شبانگاه براى پروردگارشان سجده و
قيام مىكنند" (وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ
لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياماً).
در ظلمت شب كه چشم غافلان در خواب است و جايى براى تظاهر و ريا وجود ندارد
خواب خوش را بر خود حرام كرده و به خوشتر از آن كه ذكر خدا و قيام و سجود در
پيشگاه با عظمت او است مىپردازند، پاسى از شب را به مناجات با محبوب مىگذرانند،
و قلب و جان خود را با ياد و نام او روشن مىكنند.
گرچه جمله" يبيتون" دليل بر اين است كه آنها شب را با سجود و قيام
به صبح مىآورند ولى معلوم است كه منظور بخش قابل ملاحظهاى از شب است، و يا اگر
تمام شب باشد در بعضى از مواقع چنين است.
ضمنا تقديم" سجود" بر" قيام" به خاطر اهميت آن است هر چند
در موقع نماز عملا قيام مقدم بر سجود است [1]
***
چهارمين صفت ويژه آنان خوف و ترس از مجازات و كيفر الهى
است:" آنها كسانى هستند كه پيوسته مىگويند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر
طرف گردان كه عذابش سخت و شديد و پر دوام است" (وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ
جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً).
***
" چرا كه جهنم بد جايگاه و بد محل اقامتى است" (إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً).
با اينكه آنها شبها به ياد خدا هستند و به عبادتش مشغول، و روزها در مسير
انجام وظيفه گام برمىدارند باز هم قلوبشان مملو از ترس مسئوليتها است، همان ترسى
كه عامل نيرومندى براى حركت به سوى انجام وظيفه بيشتر و بهتر است،
[1] بايد توجه داشت كه"
سجد" جمع" ساجد" و" قيام" جمع" قائم" است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 150