[سوره الفرقان (25): آيات 63 تا 67]

وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً (63) وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياماً (64) وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً (65) إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً (66) وَ الَّذِينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً (67)

ترجمه:

63- بندگان خاص خداوند رحمن آنها هستند كه با آرامش و بى تكبر بر زمين راه مى‌روند و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند به آنها سلام مى‌گويند (و با بى اعتنايى و بزرگوارى مى‌گذرند).

64- آنها كسانى هستند كه شبانگاه براى پروردگارشان سجده و قيام مى‌كنند.

65- آنها كسانى هستند كه مى‌گويند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر طرف گردان كه عذابش سخت و پر دوام است! 66- آن بد جايگاه و بد محل اقامتى است.

67- آنها كسانى هستند كه هر گاه انفاق كنند نه اسراف مى‌كنند و نه سخت‌گيرى، بلكه در ميان ايندو حد اعتدالى دارند.