4- چهارپايان خطرى براى كسى ندارند و اگر هم داشته باشند، خطرشان محدود است اما اى واى از انسان بى ايمان مستكبر هوى‌پرست كه گاه آتش جنگى را روشن مى‌كند كه ميليونها نفر در آن خاكستر مى‌شوند.

5- چهارپايان اگر قانون و برنامه‌اى ندارند، ولى مسيرى كه آفرينش را در شكل" غرائز" براى آنان تعيين كرده است پيروى مى‌كنند و در همان خط حركت مى‌نمايند، اما انسان قلدر سركش، نه قوانين تكوين را به رسميت مى‌شناسد و نه قوانين تشريع را و هوى و هوسهاى خود را حاكم بر همه چيز مى‌شمرد.

6- چهارپايان هرگز براى كارهاى خود توجيه‌گرى ندارند، اگر خلافى كنند خلاف است و اگر راه خود را بروند، كه مى‌روند، همانست كه هست اما يك انسان خود خواه خونخوار هوى‌پرست بسيار مى‌شود كه تمام جنايات خود را آن چنان توجيه مى‌كند كه گويى دارد وظائف الهى و انسانى خويش را انجام مى‌دهد! و به اين ترتيب هيچ موجودى خطرناكتر و زيانبارتر از يك انسان هوى- پرست بى ايمان و سركش نيست، و به همين دليل در آيه 22 سوره انفال عنوان" شر الدواب" (بدترين جنبندگان) به او داده شده است، و چه عنوان مناسبى؟