تقوا و روح پرهيزگارى و احساس مسئوليت در برابر فرمانهاى الهى چيزى است كه كانون آن قلب و روح آدمى است، و از آنجا است كه به جسم سرايت مى‌كند، لذا مى‌توان گفت كه احترام و بزرگداشت شعائر الهى از نشانه‌هاى تقواى دل است‌ [1] در حديثى از پيامبر گرامى اسلام ص مى‌خوانيم كه اشاره به سينه مبارك خود كرد و فرمود التقوى هاهنا:" حقيقت تقوا اينجا است"! (تفسير قرطبى جلد 7 صفحه 4448).

در حديثى مى‌خوانيم كه پيامبر اسلام ص در طريق مكه از كنار مردى عبور كرد كه با نهايت زحمت گام بر مى‌داشت در حالى كه شترى همراه داشت و كسى بر آن سوار نبود، پيامبر ص فرمود: اركبها:" سوار بر آن شو"!

[1] از نظر اينكه بايد ميان" شرط" و" جزا" ارتباطى وجود داشته باشد و هر دو حكم بر يك موضوع قرار گيرد در آيه فوق محذوفى وجود دارد و در تقدير چنين بوده:

وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ‌ فان تعظيمها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ‌ اين احتمال نيز قريب به نظر مى‌رسد كه جزا به كلى محذوف باشد و جمله" فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى‌" علتى است كه جانشين معلول شده و در تقدير چنين بوده: وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ‌ فهو خير له فان تعظيمها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ‌.