قربانى را بر سر و روى بتهاشان مى‌ريختند و منظره‌اى بسيار زشت و پليد و تنفر آميز پيدا مى‌كرد كه تعبير فوق ممكن است اشاره به آن نيز باشد.

دستور دوم اين است كه:" از سخن باطل و بى اساس بپرهيزيد" (وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ).

نكته:" قول زور" چيست؟

بعضى از مفسران اين را اشاره به كيفيت" لبيك" گفتن مشركان در مراسم حج در جاهليت دانسته‌اند، زيرا آنها" لبيك" را كه آئينه تمام‌نماى توحيد و يگانه پرستى است آن چنان تحريف كرده بودند كه مشتمل بر زننده‌ترين تعبيرات شرك آلود شده بود، مى‌گفتند: لبيك لا شريك لك، الا شريكا هو لك! تملكه و ما ملك:" دعوتت را اجابت كرديم و به سويت آمديم، اى خدايى كه شريكى ندارى، جز شريكى كه مخصوص تو است، تو مالك او و هر چه او در اختيار دارد هستى".

اين جمله مسلما سخنى باطل و بيهوده بوده، و مصداق قول زور است كه در اصل به معنى سخن دروغ و باطل و خارج از حد اعتدال مى‌باشد.

با اين حال، توجه آيه به اعمال مشركان در عصر جاهليت در مراسم حج، مانع از كلى بودن مفهوم آن كه پرهيز از هر گونه بت در هر شكل و صورت، و پرهيز از هر گفتار باطل به هر نوع و كيفيت است نمى‌باشد.

لذا در بعضى از روايات" اوثان" تفسير به" شطرنج" (نوعى از قمار) و" قول زور" تفسير به" خوانندگى حرام" (غنا) و" شهادت به باطل" شده است كه در واقع از قبيل بيان بعضى از افراد اين كلى مى‌باشد، نه به معنى انحصار مفهوم‌