3 مى‌دانيم معمولا در ادبيات عرب از زنى كه كودك خود را شير مى‌دهد تعبير به" مرضع" مى‌كنند [1] ولى همانگونه كه جمعى از مفسران و بعضى از ارباب لغت نوشته‌اند، گاه اين كلمه به صورت مؤنث (مرضعه) آورده مى‌شود تا اشاره‌اى باشد به همان لحظه شير دادن، و به تعبير ديگر مرضع به زنى مى‌گويند كه مى‌تواند بچه خود را شير دهد، اما مرضعه مخصوص زنى است كه پستان خود را به دهان كودك شيرخوارش نهاده و در حال شير دادن است! [2] بنا بر اين تعبير فوق در آيه نكته خاصى دارد زيرا مى‌گويد: شدت وحشت زلزله رستاخيز آن قدر زياد است كه حتى اگر مادر پستان در دهان كودك شير خوارش داشته باشد، چنان متوحش مى‌گردد كه بى اختيار، پستان از دهانش بيرون كشيده، فراموشش مى‌كند!

4- جمله" تَرَى النَّاسَ سُكارى‌" (مردم را به صورت مستان مى‌بينى)

اشاره به اين است كه پيامبر اسلام ص كه مخاطب به اين جمله مى‌باشد (و احتمالا مؤمنان بسيار قوى الايمان كه قدم جاى قدمهاى او نهاده‌اند) از اين وحشت عظيم در امانند، زيرا مى‌گويد مردم را به اين حالت مى‌بينى، يعنى خودت چنين نيستى.

5- بسيارى از مفسران و روات حديث در ذيل آيات مورد بحث روايتى از پيامبر گرامى اسلام ص نقل كرده‌اند كه ذكر آن در اينجا به مورد است و آن اينكه: دو آيه آغاز اين سوره در يكى از شبهاى" غزوه بنى المصطلق" [3] نازل‌

[1] زيرا" علامت تانيث" در مواردى مى‌آورند كه مذكر و مؤنث در آن وجود داشته باشد، اما مثل مساله بار دارى و يا شير دادن كه مخصوص زنان است و در مردان وجود ندارد نياز به تاء تانيث و مانند آن نيست.

[2] به قاموس اللغة، و تفسير كشاف، و تفسير كبير فخر رازى، و تفسير الميزان، مراجعه شود.

[3] اين غزوه در شعبان سال ششم هجرى واقع گرديد.