آينده‌اى كه اگر امروز به فكر آن، و آمادگى بر آن نباشد، به راستى وحشتناك است و اگر باشد دل‌انگيز و روح‌افزا است.

نخست عموم مردم را بدون استثناء مخاطب ساخته و مى‌گويد:" اى مردم از پروردگارتان بترسيد، و پرهيز كارى پيشه كنيد كه زلزله رستاخيز، جريان مهم و عظيمى است" (يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْ‌ءٌ عَظِيمٌ‌).

خطاب" يا أَيُّهَا النَّاسُ‌"، دليل روشنى است بر اينكه هيچگونه تفاوت و تبعيضى از نظر نژاد و زبان و اعصار و قرون و مكانها و مناطق جغرافيايى و طوائف و قبائل در آن نيست، و مؤمن و كافر، كوچك و بزرگ، پير و جوان، مرد و زن امروز و آينده همه در آن شريكند.

جمله" اتَّقُوا رَبَّكُمْ‌" عصاره تمام برنامه‌هاى سعادتبخش است، چرا كه از يك سو" توحيد" را بيان مى‌كند (ربكم) و از سوى ديگر" تقوا" را و به اين ترتيب برنامه‌هاى عقيدتى و عملى در آن جمع است.

و با ذكر جمله" إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْ‌ءٌ عَظِيمٌ‌" حقيقتى را كه در بسيارى از آيات قرآن آمده است به طور سربسته بازگو مى‌كند، و آن اينكه رستاخيز با يك انقلاب و تحول شديد در سازمان عالم هستى بر پا مى‌گردد: كوه‌ها از جا كنده مى‌شوند، درياها به هم مى‌ريزند، زمين و آسمان در هم كوبيده مى‌شوند، و جهانى نو با زندگانى نو آغاز مى‌گردد، مردم در آستانه قيامت در وحشت عظيمى فرو مى‌روند، و سر از پا نمى‌شناسند.