ترجمه:

62- مؤمنان واقعى كسانى هستند كه ايمان به خدا و رسولش آورده‌اند و هنگامى كه در كار مهمى با او باشند بدون اجازه او بجايى نمى‌روند، كسانى كه از تو اجازه مى‌گيرند آنها براستى ايمان به خدا و پيامبرش آورده‌اند، در اين صورت هر گاه از تو براى بعضى از كارهاى مهم خود اجازه بخواهند، هر كس از آنها را مى‌خواهى (و صلاح مى‌بينى) اجازه ده، و براى آنها استغفار كن كه خداوند غفور و رحيم است.

63- دعوت پيامبر را در ميان خود مانند دعوت بعضى از شما نسبت به بعضى ديگر تلقى نكنيد، خداوند كسانى را كه از شما پشت سر ديگران پنهان مى‌شوند و يكى پس از ديگرى فرار مى‌كند مى‌داند، آنها كه مخالفت فرمان او مى‌كنند بايد از اين بترسند كه فتنه‌اى دامنشان را بگيرد، يا عذاب دردناك به آنها برسد.

64- آگاه باشيد كه براى خدا است آنچه در آسمانها و زمين است، او مى‌داند آنچه را كه شما بر آن هستيد، و روزى كه به سوى او باز مى‌گردند آنها را از اعمالى كه انجام دادند آگاه مى‌سازد، و خدا به هر چيزى آگاه است.

شان نزول:

درباره نخستين آيه مورد بحث شان نزولهاى گوناگونى نقل كرده‌اند:

در بعضى از روايات مى‌خوانيم كه اين آيه در مورد" حنظلة بن أبى عياش" نازل شده است كه در همان شب كه فرداى آن جنگ احد در گرفت مى‌خواست عروسى كند، پيامبر ص با اصحاب و ياران مشغول به مشورت درباره جنگ بود، او نزد پيامبر ص آمد و عرضه داشت كه اگر پيامبر ص به او اجازه دهد آن شب را نزد همسر خود بماند، پيامبر ص به او اجازه داد.

صبحگاهان به قدرى عجله براى شركت در برنامه جهاد داشت كه موفق به انجام غسل نشد، با همان حال وارد معركه كارزار گرديد، و سرانجام شربت شهادت نوشيد.

پيامبر ص درباره او فرمود:" فرشتگان را ديدم كه حنظله را در ميان‌