نزد خداوند، سلام و تحيتى پر بركت و پاكيزه" (فَإِذا دَخَلْتُمْ بُيُوتاً فَسَلِّمُوا عَلى‌ أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبارَكَةً طَيِّبَةً).

و سر انجام با اين جمله آيه را پايان مى‌دهد:" اين گونه خداوند آيات خويش را براى شما تبيين مى‌كند، شايد انديشه و تفكر كنيد" (كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ‌).

در اينكه منظور از اين" بيوت" (خانه‌ها) چه خانه‌هايى است؟ بعضى از مفسران آن را اشاره به خانه‌هاى يازده گانه فوق مى‌دانند.

و بعضى ديگر آن را مخصوص مساجد دانسته‌اند.

ولى پيدا است كه آيه مطلق است و همه خانه‌ها را شامل مى‌شود، اعم از خانه‌هاى يازده‌گانه‌اى كه انسان براى صرف طعام وارد آن مى‌شود، و يا غير آن از خانه‌هاى دوستان و خويشاوندان يا غير آنها، زيرا هيچ دليلى بر تقييد مفهوم وسيع آيه نيست.

و اما اينكه منظور از سلام كردن بر خويشتن چيست؟ باز در اينجا چند تفسير ديده مى‌شود:

بعضى آن را به معنى سلام كردن بعضى بر بعضى ديگر دانسته‌اند، همانگونه كه در داستان بنى اسرائيل (سوره بقره آيه 54) خوانديم‌ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ‌:" بعضى از شما، بعضى ديگر را به عنوان مجازات بايد بقتل برسانند".

بعضى از مفسران آن را به معنى سلام كردن بر همسر و فرزندان و خانواده دانسته‌اند، چرا كه آنها به منزله خود انسانند، و لذا تعبير به" انفس" شده است، در آيه مباهله (سوره آل عمران آيه 61) نيز اين تعبير ديده مى‌شود، و اين نشان مى‌دهد كه گاه نزديكى شديد يك فرد به ديگرى سبب مى‌شود كه از او تعبير به" نفس" (خود انسان) كنند، آن گونه كه نزديك بودن على ع به پيامبر ص سبب اين تعبير شد.