يا خانه‌هاى عموهايتان، يا خانه‌هاى عمه‌هايتان، يا خانه‌هاى دائيهايتان، يا خانه‌هاى خاله‌هايتان، يا خانه‌اى كه كليدش در اختيار شما است، يا خانه‌هاى دوستانتان، بر شما گناهى نيست كه بطور دسته جمعى يا جداگانه غذا بخوريد، و هنگامى كه داخل خانه‌اى شديد بر خويشتن سلام كنيد، سلام و تحيتى از سوى خداوند، سلام و تحيتى پر بركت و پاكيزه، اينگونه خداوند آيات را براى شما تبيين مى‌كند شايد انديشه كنيد.

تفسير: خانه‌هايى كه غذا خوردن از آنها مجاز است‌

از آنجا كه در آيات سابق سخن از اذن ورود در اوقات معين يا به طور مطلق به هنگام داخل شدن در منزل اختصاصى پدر و مادر بود، آيه مورد بحث در واقع استثنايى بر اين حكم است كه گروهى مى‌توانند در شرائط معينى بدون اجازه وارد منزل خويشاوندان و مانند آن شوند و حتى بدون استيذان غذا بخورند.

نخست مى‌فرمايد:" بر نابينا و افراد شل و بيمار گناهى نيست كه با شما هم غذا شود" (لَيْسَ عَلَى الْأَعْمى‌ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ‌).

چرا كه طبق صريح بعضى از روايات، اهل مدينه پيش از آنكه اسلام را پذيرا شوند افراد نابينا و شل و بيمار را از حضور بر سر سفره غذا منع مى‌كردند و با آنها هم غذا نمى‌شدند و از اين كار نفرت داشتند.

و به عكس بعد از ظهور اسلام گروهى غذاى اين گونه افراد را جدا مى‌دادند نه به اين علت كه از هم غذا شدن با آنها تنفر داشتند، بلكه به اين دليل كه شايد اعمى، غذاى خوب را نبيند و آنها ببينند و بخورند و اين بر خلاف اخلاق است، و همچنين در مورد افراد لنگ و بيمار كه ممكن است در غذا خوردن عقب بمانند و افراد سالم پيشى بگيرند.

به هر دليل كه بود با آنها هم غذا نمى‌شدند، و روى همين جهت افراد اعمى‌