اينكه به سن و سالى برسند كه معمولا در آن سن و سال كسى ازدواج نمى‌كند، هر چند ممكن است به طور نادر چنين زنانى اقدام به ازدواج بنمايند.

و نيز در مورد مقدارى از بدن كه جايز است آنها آشكار كنند، در احاديث اسلامى تعبيرات مختلفى آمده، در حالى كه قرآن به طور سر بسته گفته است مانعى ندارد كه لباسهاى خود را فرو نهند كه البته اين تعبير ظاهر در لباس رو است.

در بعضى از روايات در پاسخ اين سؤال كه كداميك از لباسهايشان را مى‌توانند فرو نهند؟ امام صادق ع مى‌فرمايد:" الجلباب" (چادر) [1] در حالى كه در روايت ديگرى تعبير به" جلباب و خمار" شده است (خمار به معنى روسرى است) [2] ولى ظاهر اين است كه اين گونه احاديث نيز با هم منافاتى ندارند، منظور اين است كه مانعى ندارد آنها سر خود را برهنه كنند و موها و گردن و صورت خود را نپوشانند و حتى در بعضى از احاديث و كلمات فقهاء، مچ دستها نيز استثناء شده است، اما بيش از اين مقدار، دليلى درباره استثناء آن نداريم.

و به هر حال همه اينها در صورتى است كه آنها خود آرايى نكنند (غَيْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزِينَةٍ) و زينتهاى پنهانى خود را كه ديگران هم واجب است بپوشانند بايد مستور دارند، و همچنين لباسهاى زينتى كه جلب توجه مى‌كند در تن نكنند و به تعبير ديگر آنها مجازند بدون چادر و روسرى با لباس ساده و بدون آرايش بيرون آيند.

اما با همه اينها اين يك حكم الزامى نيست، بلكه اگر آنها مانند زنان ديگر پوشش را رعايت كنند ترجيح دارد، چنان كه در ذيل آيه فوق صريحا آمده است، زيرا به هر حال احتمال لغزش- هر چند به صورت نادر- در مورد اين گونه افراد نيز هست.

[1] وسائل الشيعه كتاب النكاح باب 110 حديث يك.

[2] همان مدرك حديث 2 و 4.