كه افراد پيروزمند موانع را بر طرف مى‌سازند و مسير خود را براى رسيدن به مقصد مى‌شكافند و پيش مى‌روند، فلاح در معنى پيروزى به كار رفته است) و از آنجا كه در آيه اخير سخن از اطاعت به طور مطلق است و در آيه قبل از تسليم در برابر داورى خدا كه يكى عام است و ديگرى خاص، نتيجه هر دو نيز بايد يكى باشد.

قابل توجه اينكه: در آيه اخير براى" فائزون"، سه وصف ذكر شده است: اطاعت خدا و پيامبر، خشيت، و تقوى، بعضى از مفسران گفته‌اند كه اطاعت يك معنى كلى است و خشيت شاخه درونى آن، و تقوى شاخه بيرونى آن است، و به اين ترتيب نخست از اطاعت به طور كلى سخن گفته شده، سپس از شاخه درونى و بعد برونيش.

ذكر اين نكته نيز لازم است كه در روايتى در تفسير جمله‌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌ از امام باقر ع چنين نقل شده ان المعنى بالايه امير المؤمنين (على) ع مقصود از اين آيه على ع است‌ [1] بدون شك على ع بارزترين مصداق آيه است و منظور از روايت فوق همين است و هرگز عموميت مفهوم آن از بين نمى‌رود.

[1] تفسير نور الثقلين جلد 3 صفحه 616.