و در پايان آيه به يكى ديگر از پديده‌هاى آسمانى كه از آيات توحيد است اشاره كرده مى‌گويد:" نزديك است درخشندگى برق ابرها، چشمهاى انسان را ببرد" (يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ).

ابرهايى كه در حقيقت از ذرات" آب" تشكيل شده است به هنگامى كه حامل نيروى برق مى‌شود، آن چنان" آتشى" از درونش بيرون مى‌جهد كه برقش چشمها را خيره، و رعدش گوشها را از صداى خود پر مى‌كند، و گاه همه جا را مى‌لرزاند، اين نيروى عظيم در لابلاى اين بخار لطيف راستى شگفت‌انگيز است!

پاسخ به يك سؤال [كدام كوه در آسمان است كه تگرگها از آن فرو مى‌ريزند"؟]

تنها سؤالى كه در اينجا باقى مى‌ماند اين است كه اين كدام كوه در آسمان است كه تگرگها از آن فرو مى‌ريزند، در اينجا مفسران بيانات مختلفى دارند:

1- بعضى گفته‌اند" جبال" (كوه‌ها) در اينجا جنبه كنايى دارد، همانگونه كه مى‌گوئيم كوهى از غذا، يا كوهى از علم، بنا بر اين مفاد آيه فوق اين است كه در واقع كوهى و توده عظيمى از تگرگ به وسيله ابرها در دل آسمان به وجود مى‌آيد، و از آنها بخشى در شهر، و بخشى در بيابان فرو مى‌ريزد، و حتى كسانى مورد اصابت آن قرار مى‌گيرند.

2- بعضى ديگر گفته‌اند منظور از كوه‌ها، توده‌هاى عظيم ابر است كه در عظمت و بزرگى بسان كوه است.

3- نويسنده تفسير" فى ظلال" در اينجا بيان ديگرى دارد كه مناسبتر به نظر مى‌رسد و آن اينكه توده‌هاى ابر در وسط آسمان به راستى شبيه كوه‌ها هستند گر چه از طرف پائين به آنها مى‌نگريم صافند. اما كسانى كه با هواپيما بر فراز ابرها حركت كرده‌اند غالبا با چشم خود اين منظره را ديده‌اند كه ابرها از آن سو به كوه‌ها و دره‌ها و پستيها و بلنديهايى مى‌مانند كه در روى زمين است،