[سوره النور (24): آيات 41 تا 42]

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّيْرُ صَافَّاتٍ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِما يَفْعَلُونَ (41) وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (42)

ترجمه:

41- آيا نديدى كه براى خدا تسبيح مى‌كنند تمام آنان كه در آسمانها و زمينند و همچنين پرندگان به هنگامى كه بر فراز آسمان بال گسترده‌اند، هر يك از آنها نماز و تسبيح خود را مى‌داند، و خداوند به آنچه انجام ميدهند عالم است.

42- و از براى خداست حكومت و مالكيت آسمانها و زمين و بازگشت تمامى موجودات به سوى اوست.

تفسير: همه تسبيح‌گوى او هستند

در آيات گذشته سخن از نور خدا، نور هدايت و ايمان و ظلمات متراكم كفر و ضلالت بود، و در آيات مورد بحث از دلائل توحيد كه نشانه‌هاى انوار الهى و اسباب هدايت است، سخن مى‌گويد:

نخست روى سخن را به پيامبر ص كرده، مى‌گويد:" آيا نديدى كه تمام كسانى كه در آسمانها و زمين هستند براى خدا تسبيح مى‌كنند"؟! (أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌).

" و پرندگان در حالى كه بالها را بر فراز آسمان گسترده‌اند مشغول تسبيح او هستند"؟! (وَ الطَّيْرُ صَافَّاتٍ‌).