و از آنجا كه بسيارى از مردان و زنان براى فرار از زير بار اين مسئوليت الهى و انسانى متعذر به عذرهايى از جمله نداشتن امكانات مالى مى‌شوند در آيات فوق صريحا گفته شده است كه" فقر" نمى‌تواند مانع راه ازدواج گردد، بلكه چه بسا ازدواج سبب غنا و بى نيازى مى‌شود.

دليل آن هم با دقت روشن مى‌شود، زيرا انسان تا مجرد است احساس مسئوليت نمى‌كند نه ابتكار و نيرو و استعداد خود را به اندازه كافى براى كسب در آمد مشروع بسيج مى‌كند، و نه به هنگامى كه در آمدى پيدا كرد در حفظ و بارور ساختن آن مى‌كوشد و به همين دليل مجردان غالبا خانه به دوش و تهى دستند! اما بعد از ازدواج شخصيت انسان تبديل به يك شخصيت اجتماعى مى‌شود و خود را شديدا مسئول حفظ همسر و آبروى خانواده و تامين وسائل زندگى فرزندان آينده مى‌بيند، به همين دليل تمام هوش و ابتكار و استعداد خود را به كار مى‌گيرد و در حفظ در آمدهاى خود و صرفه‌جويى، تلاش مى‌كند و در مدت كوتاهى مى‌تواند بر فقر چيره شود.

بى جهت نيست كه در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم"

الرزق مع النساء و العيال‌

":" روزى همراه همسر و فرزند است" [1] و در حديث ديگرى از پيامبر ص مى‌خوانيم:" مردى خدمت حضرتش رسيد و از تهيدستى و نيازمندى شكايت كرد پيامبر ص فرمود:

تزوج، فتزوج فوسع له‌

"" ازدواج كن، او هم ازدواج كرد و گشايش در كار او پيدا شد"! [2] بدون شك امدادهاى الهى و نيروهاى مرموز معنوى نيز به كمك چنين افراد مى‌آيد كه براى انجام وظيفه انسانى و حفظ پاكى خود اقدام به ازدواج مى‌كنند.

هر فرد با ايمان مى‌تواند به اين وعده الهى دلگرم و مؤمن باشد، در حديثى‌

[1] تفسير نور الثقلين جلد 3 صفحه 595.

[2] وسائل الشيعه جلد 14 صفحه 25 (باب 11 از ابواب مقدمات نكاح).