ج- اصولا قرينه مقابله خود نشانه اين است كه منظور از خبيثات جمع مؤنث حقيقى است و اشاره به زنان ناپاك است در مقابل" خبيثون" كه جمع مذكر حقيقى است.

د- از همه اينها گذشته در حديثى از امام باقر ع و امام صادق ع نقل شده كه" اين آيه همانند" الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً" مى‌باشد، زيرا گروهى بودند كه تصميم گرفتند با زنان آلوده ازدواج كنند، خداوند آنها را از اين كار نهى كرد، و اين عمل را ناپسند شمرد" [1] ه- در روايات كتاب نكاح نيز مى‌خوانيم كه ياران امامان، گاه سؤال از ازدواج با زنان" خبيثة" مى‌كردند كه با جواب منفى روبرو مى‌شدند، اين خود نشان مى‌دهد كه" خبيثة" اشاره به زنان ناپاك است نه" سخنان" و نه" اعمال" ناپاك‌ [2] سؤال ديگر اينكه آيا منظور از خبيث بودن اين دسته از مردان و زنان يا طيب بودن آنها همان جنبه‌هاى عفت و ناموسى است، يا هر گونه ناپاكى فكرى و عملى و زبانى را شامل مى‌شود.

اگر سياق آيات و رواياتى را كه در تفسير آن آمده در نظر بگيريم محدود بودن مفهوم آيه به معنى اول صحيحتر به نظر مى‌رسد، در حالى كه از بعضى از روايات استفاده مى‌شود كه خبيث و طيب در اينجا معنى وسيعى دارد و مفهوم آن منحصر به آلودگى و پاكى جنسى نيست روى اين نظر بعيد به نظر نمى‌رسد كه مفهوم نخستين آيه همان معنى خاص باشد ولى از نظر ملاك و فلسفه و علت قابل تعميم و گسترش است.

[1] مجمع البيان ذيل آيات مورد بحث.

[2] وسائل الشيعه جلد 14 صفحه 337 باب 14 از ابواب ما يحرم بالمصاهره و نحوها.