خداوند نسبت به شما رحيم و مهربان نبود آن چنان مجازات عظيم و دردناكى در اين دنيا براى شما قائل مى‌شد كه روزگارتان سياه و زندگيتان تباه گردد" (وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ‌) [1]

1- اشاعه فحشاء چيست؟

از آنجا كه انسان يك موجود اجتماعى است، جامعه بزرگى كه در آن زندگى مى‌كند از يك نظر همچون خانه او است، و حريم آن همچون حريم خانه او محسوب مى‌شود، پاكى جامعه به پاكى او كمك مى‌كند و آلودگى آن به آلودگيش.

روى همين اصل در اسلام با هر كارى كه جو جامعه را مسموم يا آلوده كند شديدا مبارزه شده است.

اگر مى‌بينيم در اسلام با غيبت شديدا مبارزه شده يكى از فلسفه‌هايش اين است كه غيبت، عيوب پنهانى را آشكار مى‌سازد و حرمت جامعه را جريحه دار مى‌كند.

اگر مى‌بينيم دستور عيب‌پوشى داده شده يك دليلش همين است كه گناه جنبه عمومى و همگانى پيدا نكند.

اگر مى‌بينيم گناه آشكار اهميتش بيش از گناه مستور و پنهان است تا آنجا كه در روايتى از امام على بن موسى الرضا ع مى‌خوانيم:

المذيع بالسيئة مخذول و المستتر بالسيئة مغفور له:

" آن كس كه گناه را نشر دهد مخذول و مطرود است و آن كس كه گناه را پنهان مى‌دارد مشمول آمرزش الهى است" [2]

[1] اين جمله همانگونه كه نظير آن را در چند آيه قبل داشتيم محذوفى دارد و تقديرش چنين است:" لو لا فضل اللَّه عليكم ... لمسكم فيما افضتم فيه عذاب عظيم).

[2] اصول كافى جلد 2 باب ستر الذنوب،