و گفتارى است كه زشتى آن بزرگ باشد، و در قرآن مجيد نيز گاهى در همين معنى وسيع استعمال شده مانند وَ الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ‌:" كسانى كه از گناهان بزرگ و از اعمال زشت و قبيح اجتناب مى‌كنند ..." (سوره شورى آيه 37).

و به اين ترتيب وسعت مفهوم آيه كاملا روشن مى‌شود.

اما اينكه مى‌گويد: آنها عذاب دردناكى در دنيا دارند ممكن است اشاره به حدود و تعزيرات شرعيه، و عكس العملهاى اجتماعى، و آثار شوم فردى آنها باشد كه در همين دنيا دامنگير مرتكبين اين اعمال مى‌شود، علاوه بر اين محروميت آنها از حق شهادت، و محكوم بودنشان به فسق و رسوايى نيز از آثار دنيوى آن است.

و اما عذاب دردناك آخرت دورى از رحمت خدا و خشم و غضب الهى و آتش دوزخ مى‌باشد.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" و خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد" (وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌).

او از عواقب شوم و آثار مرگبار اشاعه فحشاء در دنيا و آخرت به خوبى آگاه است، ولى شما از ابعاد مختلف اين مساله آگاه نيستيد.

او مى‌داند چه كسانى در قلبشان حب اين گناه است و كسانى را كه زير نامهاى فريبنده به اين عمل شوم مى‌پردازند مى‌شناسد اما شما نمى‌دانيد و نمى‌شناسيد.

و او مى‌داند چگونه براى جلوگيرى از اين عمل زشت و قبيح احكامش را نازل كند.