نهايت حل و فصل كرده است.

تفسير: داستان پر ماجراى افك (تهمت عظيم)

نخستين آيه مورد بحث بى آنكه اصل حادثه را مطرح كند مى‌گويد:

" كسانى كه آن تهمت عظيم را مطرح كردند گروهى از شما بودند" (إِنَّ الَّذِينَ جاؤُ بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ‌).

زيرا يكى از فنون فصاحت و بلاغت آن است كه جمله‌هاى زائد را حذف كنند و به دلالت التزامى كلمات قناعت نمايند.

واژه" افك" (بر وزن فكر) بنا به گفته" راغب" به هر چيزى گفته مى‌شود كه از حالت اصلى و طبيعيش دگرگون شود، مثلا بادهاى مخالف را كه از مسير اصلى انحراف يافته" مؤتفكه" مى‌نامند، سپس به هر سخنى كه انحراف از حق پيدا كند و متمايل به خلاف واقع گردد، و از جمله دروغ و تهمت" افك" گفته مى‌شود.

مرحوم" طبرسى" در" مجمع البيان" معتقد است كه" افك" به هر دروغ ساده‌اى نمى‌گويند، بلكه دروغ بزرگى است كه مساله‌اى را از صورت اصليش دگرگون مى‌سازد، و بنا بر اين كلمه" افك" خود بيانگر اهميت اين حادثه و دروغ و تهمتى است كه در اين زمينه مطرح بود.

واژه" عصبه" (بر وزن غصه) در اصل از ماده" عصب" به معنى رشته‌هاى مخصوصى است كه عضلات انسان را به هم پيوند داده و مجموعه آن سلسله اعصاب نام دارد، سپس به جمعيتى كه با هم متحدند و پيوند و ارتباط و همكارى و همفكرى دارند" عصبه" گفته شده است، به كار رفتن اين واژه نشان مى‌دهد كه توطئه‌گران در داستان" افك" ارتباط نزديك و محكمى با هم داشته و شبكه منسجم و نيرومندى‌