شان نزول دوم كه در بعضى از كتب در كنار شان نزول اول ذكر شده است چنين است:" ماريه قبطيه" يكى از همسران پيامبر ص از سوى" عايشه" مورد اتهام قرار گرفت، زيرا او فرزندى از پيامبر ص بنام ابراهيم داشت، هنگامى كه ابراهيم از دنيا رفت پيامبر ص شديدا غمگين شد، عايشه گفت چرا اينقدر ناراحتى؟ او در حقيقت فرزند تو نبود، فرزند" جريح قبطى" بود!! هنگامى كه رسول خدا اين سخن را شنيد على ع را مامور كشتن" جريح" كرد كه به خود اجازه چنين خيانتى را داده بود.

هنگامى كه على ع به سراغ جريح با شمشير برهنه رفت و او آثار غضب را در چهره حضرت مشاهده نمود فرار كرد و از درخت نخلى بالا رفت هنگامى كه احساس كرد ممكن است على ع به او برسد خود را از بالاى درخت بزير انداخت در اين هنگام پيراهن او بالا رفت و معلوم شد كه اصلا او آلت جنسى ندارد.

على ع به خدمت پيامبر آمد و عرض كرد آيا بايد در انجام دستورات شما قاطعانه پيش روم يا تحقيق كنم؟ فرمود بايد تحقيق كنى، على ع جريان را عرض كرد پيامبر ص شكر خدا را بجاى آورد و فرمود شكر خدا را كه بدى و آلودگى را از دامان ما دور كرده است.

در اين هنگام آيات فوق نازل شد و اهميت اين موضوع را بازگو كرد [1]

تحقيق و بررسى‌

با اينكه نخستين شان نزول- همانگونه كه گفتيم- در بسيارى از منابع اسلامى آمده ولى جاى گفتگو و چون و چرا و نقاط مبهم در آن وجود دارد از جمله:

1- از تعبيرات مختلف اين حديث- با تفاوتهايى كه دارد- به خوبى استفاده مى‌شود كه پيامبر اكرم ص تحت تاثير موج شايعه قرار گرفت تا آنجا كه با

[1] نقل با تلخيص از تفسير الميزان- نور الثقلين و صافى.