نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 14 صفحه : 370
مىكنند بايد براى اثبات اين ادعا چهار شاهد (عادل) بياورند، و اگر نياورند هر
يك از آنها را هشتاد تازيانه بزنيد"! (وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا
بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً).
و به دنبال اين مجازات شديد، دو حكم ديگر نيز اضافه مىكند:
" و هرگز شهادت آنها را نپذيريد" (وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً).
" و آنها فاسقانند" (وَ أُولئِكَ
هُمُ الْفاسِقُونَ).
به اين ترتيب نه تنها اين گونه افراد را تحت مجازات شديد قرار مىدهد، بلكه در
دراز مدت نيز سخن و شهادتشان را از ارزش و اعتبار مىاندازد، تا نتوانند حيثيت
پاكان را لكهدار كنند، بعلاوه داغ فسق بر پيشانيشان مىنهد و در جامعه رسوايشان
مىكند.
اين سختگيرى در مورد حفظ حيثيت مردم پاكدامن، منحصر به اينجا نيست در بسيارى
از تعليمات اسلام منعكس است، و همگى از ارزش فوق العادهاى كه اسلام براى حيثيت زن
و مرد با ايمان و پاكدامن قائل شده است حكايت مىكند.
در حديثى از امام صادق ع مىخوانيم:
اذا اتهم المؤمن اخاه انماث الايمان من قلبه كما ينماث الملح فى الماء:
" هنگامى كه مسلمانى برادر مسلمانش را به چيزى كه در او نيست متهم سازد
ايمان در قلب او ذوب مىشود، همانند نمك در آب"! [1]
***
ولى از آنجا كه اسلام هرگز راه بازگشت را
بر كسى نمىبندد، بلكه در هر فرصتى آلودگان را تشويق به پاكسازى خويش و جبران
اشتباهات گذشته مىكند، در آيه بعد مىگويد:" مگر كسانى كه بعدا از اين عمل
توبه كنند و به اصلاح و جبران پردازند كه خداوند آنها را مشمول عفو و بخشش خود
قرار