پيامبر مى‌باشد.

در روايتى نقل شده است كه" آغاز اين سوره و پايانش از گنجينه‌هاى عرش خدا است، و هر كس به سه آيه آغاز آن عمل كند، و از چهار آيه پايانش پند و اندرز گيرد، اهل نجات و فلاح و رستگارى است" [1] بعيد نيست منظور از سه آيه نخست اين سوره، سه آيه‌اى است كه بعد از جمله‌ قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ‌ آمده كه يكى دعوت به خشوع در نماز، و ديگرى دعوت به پرهيز از هر گونه كار لغو و بيهوده، و سومى دعوت به زكات مى‌كند، كه يكى رابطه انسان است با خدا و ديگرى با خلق، و ديگرى با خويشتن، و منظور از چهار آيه اخير آيه 115 به بعد است كه سخن از بيهوده نبودن خلق، و مساله معاد، و سپس توحيد، و سپس انقطاع الى اللَّه و توجه به پروردگار بحث مى‌كند.

خداوندا! ما را مشمول غفران و رحمتت فرما كه ارحم الراحمين" تويى.

پروردگارا! پايان كار همه ما را به خير گردان و در لغزشگاهها از هر گونه انحراف و لغزش حفظ كن. إِنَّكَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ.

پايان سوره مؤمنون شب 25 محرم الحرام 1403 مطابق با 21/ 8/ 1361

[1] تفسير فخر رازى ذيل آيات مورد بحث.