و با ارزش از بى ارزش، و پرمايه‌ها از بى مايه، تشخيص داده مى‌شوند.

ضمنا سر ذكر" موازين" به صورت جمع نيز روشن مى‌گردد، چرا كه پيشوايان بزرگى كه ميزان سنجش هستند متعددند.

اين احتمال نيز وجود دارد كه هر يك از پيامبران و امامان و بندگان خاص خدا به حكم شرائط زندگيشان در يك يا چند جهت الگو بودند و هر كدام در جنبه‌اى بطور آشكارترى مى‌درخشيدند، و به اين ترتيب هر يك ميزان سنجشى در آن قسمت خواهند بود.

تعبير به" خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ‌" (جان و سرمايه وجودشان را زيان كردند) اشاره لطيفى است به اين واقعيت كه آنها بزرگترين سرمايه يعنى هستى خويش را در اين بازار تجارت دنيا از دست دادند بى آنكه در برابر آن چيز ارزشمندى به دست آورند.

" و آنها از شدت ناراحتى و عذاب در دوزخ، چهره‌اى عبوس و در هم كشيده دارند" (وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ‌).

" تلفح" از ماده" لفح" (بر وزن فتح) در اصل به معنى ضربه شمشير است‌